In 2025 moeten in 30 tot 40 grotere gemeentes zero emissiezones voor stadslogistiek zijn ingevoerd. Overal ontstaan nieuwe initiatieven op het gebied van duurzame stadslogistiek, maar een echte doorbraak blijft uit. CILOLAB wil wél voor een doorbraak zorgen. Hoe gaan we dat doen?
Vervoer over water, hubs aan de randen van de stad, meer samenwerking in de keten en data delen: overal in Nederland ontstaan op dit moment nieuwe initiatieven om stadslogistiek duurzamer te maken. Maar nergens is sprake van een echte doorbraak die overal in het land wordt doorgevoerd en opgeschaald. Hoe komt dit?
,,Tot nu toe ontbrak de urgentie”, zegt Hans Quak, lector Smart Cities and Logistics bij BUas en onderzoeker bij TNO. ,,Bovendien betekent duurzame stadslogistiek nogal wat voor bedrijven. Omschakelen naar volledig elektrisch aangestuurde wagens is duur. Bovendien is de actieradius van elektrische voertuigen niet altijd voldoende. En het is nog maar de vraag of er voldoende elektrische voertuigen zijn voor een volledige 1-op-1 omschakeling.”
Anders organiseren
Met de doelstellingen van het Nederlandse Klimaatakkoord 2018 is er nu wel een urgentie, stelt Quak. ,,Niemand wil immers dat we er in 2024 achter komen dat de steden niet meer bevoorraad kunnen worden of dat de afvalberg in de stad niet kan worden afgevoerd. Ook is het voor iedereen duidelijk dat het huidige systeem met dieselwagens niet meer werkt als je zero emissie zones in de steden wilt invoeren.”
,,Dit betekent dat de logistiek in de steden echt moet veranderen. De bedrijven zijn nu aan zet. Maar wat ga je doen?”, stelt Quak. “Hoe kun je de steden anders bevoorraden? En hoe kun je dat doen tegen relatief lage meerkosten – of zelfs tegen min of meer dezelfde kosten – op een duurzame manier? Daarvoor is het nodig om op een andere manier naar stadslogistiek te kijken, en andere organisatievormen te bedenken.”